blijf op de hoogte!
blijf op de hoogte!
Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief
Eilandhoppen op de Golf van Morbihan
Van eilandje naar eilandje in het zuiden van Bretagne in Frankrijk. Dit is de Golf van Morbihan. Ik ga met een veerboot op pad, op zoek naar onbewoonde eilanden en rustieke strandjes.
Lees verder
Over deze reis
Van eilandje naar eilandje in het zuiden van Bretagne in Frankrijk. Dit is de Golf van Morbihan. Ik ga met een veerboot op pad, op zoek naar onbewoonde eilanden en rustieke strandjes.
Tour de France
De Tour de France van 2015; één van de grootste sportspektakels ter wereld. En in 2015 begon hij in 'mijn stadje': Utrecht.
Tijdens mijn alternatieve Tour de France heb ik hun route gevolgd! Meer dan 3.500 kilometer! Kijk maar.
De heerlijke Golf van Morbihan
Bretagne is overbekend. De ruige kusten, het Bretonse eten en de overal opduikende vreemde Keltische stenen maken het tot een wonderlijke bestemming. Zo ook de minder bekende Golf van Morbihan.
Op het strand ligt een verroest anker. Het is gedrapeerd met wat zeewier en een touw. Terwijl een kapotte oester zich heeft vastgeklampt aan het ijzer. Het is een stilleven, maar dan met een verhaal.
Dit zijn van die momenten dat er van alles door mijn hoofd schiet. En allerlei vragen komen boven. Hoe lang ligt hij er al? Is hij van een verloren gegaan schip? En hoe komt hij hier?
Ineens schiet me wat te binnen. Morbihan betekent in het Bretons ‘kleine zee’. Dit gebied in het zuiden van Bretagne heeft een zeer sterke stroming. De reden; de doorgang naar de zee is erg nauw. Het is slechts een kilometer breed tussen de stadjes Port Navalo en Locmariaquer.
De typische Franse badhuisjes kleuren in de zon. Het geel en blauw doet bijna zeer aan de ogen.
Ongekend sterke stroming
Hierdoor ontstaat een van de sterkste stromingen in Europa. Met een groot verschil tussen eb en vloed. Waardoor zeilen, surfen en zwemmen hier een uitdaging is. Al kun je bij de strandjes wel veilig het water in.
En ja, het is eb zie ik rondom het anker. Oké, een van mijn vragen is daardoor beantwoord. Maar mijmeren is er niet bij, ik moet door. Andere eilanden wachten. En er zijn er genoeg hier.
De veerboot komt hard aanvaren bij de pier. Bewust, want als hij te langzaam gaat drijft de stroming de boot zo weg. De kapitein geeft plots tegengas en parkeert vliegensvlug bij de pier.
De boot wordt snel vastgemaakt. En met talloze touwen. Dit was een heus stukje stuurmanskunst. De kapitein lacht en zet zijn pet recht. Klusje geklaard, zoals elke dag.
Ile aux Moines
Ik dwaal over Ile aux Moines, een van de grootste eilanden. Ik zie modderpoelen die bij eb droog vallen. Dat gebeurt bij eenderde van dit gebied. Vanaf de veerboot is de stroming overal te zien. Tussen de eilanden heersen de woeste golven, zelfs met schuimkoppen. En daarnaast is het water doodstil. Wonderlijk.
De kleurrijke badhuisjes
De typische Franse badhuisjes kleuren in de zon. Het geel en blauw doet bijna zeer aan de ogen. Het past goed bij het gele strandje met de statige blauwe huizen op de achtergrond. Wat kinderen zoeken naar diertjes tussen de rotsen in het getij. Geen auto’s, geen herrie, geen niets. Ja, ik zou hier wel kunnen wonen.
De dag wordt afgesloten met een typische Bretonse maaltijd. Eerst verse oester. Je koopt ze hier voor drie euro. Twaalf. En let wel, dit zijn prijswinnende oesters. In Nederland betaal ik al drie euro voor één. En dan is het nog maar de vraag of deze zo vers is.
Daarna volgen inktvis op Bretonse wijze (tomaten, bosui en cognac), galette (soort pannenkoek van boetweitmeel die je op talloze manieren kunt garneren) en tot slot Kouign Amann (dessert van voornamelijk boter en suiker). Tot ik geen pap meer kan zeggen. Letterlijk.
