blijf op de hoogte!
blijf op de hoogte!
Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief
Franse Ardennen: Slapen in een boomhut en meer
Slapen in een houten boomhut, die alleen klimmend en klauterend is te bereiken. Overdag op pad wandelend, maar ook op een Franse opafiets. Door de bossen en heuvels van de Franse Ardennen. De Belgische Ardennen ken ik al goed, maar de Franse? Hmm, dat wil ik wel eens verkennen.
Lees verder
Over deze reis
De Franse Ardennen zijn minder bekend dan de Franse Ardennen. En ik ga het anders doen dan normaal. Dus lekker slapen in een houten boomhut, waar ik alleen klimmend en klauterend naar toe kan. De bossen en heuvels verken ik te voet, maar ook op een opa-fiets.
Tour de France
De Tour de France van 2015; één van de grootste sportspektakels ter wereld. En een paar jaar geleden begon hij in 'mijn stadje': Utrecht.
Tijdens mijn alternatieve Tour de France heb ik hun route gevolgd! Meer dan 3.500 kilometer, waaronder naar de Franse Ardennen. Kijk maar.
Lekker actief in de Franse Ardennen
Heuvels, bossen en rivieren. De Franse Ardennen vormen de ruige toegangspoort naar Frankrijk. Ik kies bewust om niet te haasten via snelwegen, maar te relaxen via oude jaagpaden. In de open lucht; genieten met alle zintuigen.
Een Franse opafiets, dat is weer eens wat anders. Het is een nieuwe uitvoering van een oud model, maar wel leuk. En het past bij dit gebied in Frankrijk. Waar winkels vol fossielen en mineralen het bewijs zijn dat deze heuvels hier al een tijdje liggen. Ik stap op en begin te trappen.
De route loopt van Givet (bij Dinant op de grens van België) naar Charleville-Mézières. Via oude paden die eeuwenlang door jagers werden gebruikt. ‘La Voie Verte’ is 83 kilometer lang fietsen of wandelen langs de rivier de Meuse, bij ons bekend als de Maas…
Diverse uitkijkpunten
De route is relatief vlak, maar je kunt wat uitstapjes maken. Lees; omhoog. Bijvoorbeeld naar uitkijkpunten. Zoals ‘La Roche à 7 heures’ boven het stadje Monthermé. Het is mooi om te zien hoe de rivier door de heuvels kronkelt.
Ik zie wat speldenknoppen in de verte. Bijzonder hoe nietig je dan als fietser wordt in dit landschap. Iets wat me ook al in het lager deel opviel.
Tijdens mijn lunch aan de rivieroever lees ik dat deze route ook met een Segway of Go-Kart (soort vierwielfiets) kan worden gedaan. Oh, en per ezel. Dat lijkt me ook wel uitdaging; zowel voor mij als het dier. Ik hou mijn stalen ros nog wel even, ouderwets of niet.
Charleville-Mézières
De route eindigt in Charleville-Mézières, waar ik moe maar voldaan neerstrijk op het Place Ducale. Dit centrale plein stamt uit de zeventiende eeuw en straalt nog de typische Franse grandeur uit van vroeger.
Je kunt hier fietsen of wandelen langs de rivier de Meuse, bij ons bekend als de Maas…
Net als de oude draaimolen die er staat. Kinderen staan in de rij om op de giraf te klimmen. Of op de zeemeermin of in een gouden koets. Even voel ik me weer kind. Een moeder ziet het. Ze zegt; ,,Je mag ook wel hoor.”
Ik moet eerst lachen, maar ga dan twijfelen. Mag ik echt?
Slapen in een echte boomhut
Eerst moet je een boom beklimmen via een steile ladder. Boven wacht een wiebelende touwbrug op me, voordat ik de houten boomhut via een luik mag betreden. Een unieke belevenis op ruim vijftien meter hoogte in de Franse Ardennen.
Je kent het wel. Je wordt wakker en hebt geen idee waar je bent. Ik hoor vogels fluiten, die wekken me in Utrecht ook vaak. Alleen niet zo veel als hier. Ik kijk naar buiten en zie boomkruinen. Dat is gek. Plots weet ik het weer. De boomhut ziet er extra stoer uit in het vroege ochtendlicht.
Ik hoor iets. Is het een eekhoorn die me goedemorgen komt wensen? Nee, het is een mand met het ontbijt dat ik via een touw omhoog moet hijsen. Ik ruik de warme croissant en zie verder stokbrood, verse jus, koffie, kaas en jam. Dit wil ik elke ochtend wel. Zeker op mijn boombalkon, of hoe dat ook heet als je een terras in de bomen hebt.
Ik denk even terug aan een hachelijk moment. Bij aankomst de avond ervoor hoorde ik een irritant gepiep. Midden in het bos. Eerst denk ik aan een vogel, maar een dier houdt het niet uren vol. Ik heb geen idee wat het is. De volgende ochtend vraag ik het bij de receptie. ,,Het is een muizenpieper,” legt de man achter de balie uit.
,,Die kun je uitzetten als je gaat slapen. Kon je hem niet vinden?”. Euh, ik wist het niet eens. En ik heb geen muizen thuis. Al begrijp ik die diertjes wel. Als dit mijn achtertuin was, zou ik ook de beste plek van de Franse Ardennen kiezen voor mijn thuis. Ze doen geen vlieg kwaad, dus ik deel de hut graag.
Meer info: Le chêne perché