De Tarn: Mooie rivier in Frankrijk
Regen. Je bent op vakantie en het regent. Niet een beetje, maar een beetje veel. Wat doe je dan als een buitenmens zoals ik? Ik ga toch op pad en wordt rijkelijk beloond.
Af en toe kijk ik door het kloosterraam naar buiten. Hopend op de wind die de grauwe wolken moet weg blazen. En misschien, heel misschien wat blauwe lucht laat zien. Af en toe piept de zon er door. Waarna het alleen maar harder gaat regenen. Ik wilde nog wel gaan kanoën op de Tarn-rivier. De omgeving moet ik toch ook eens vanaf het water zien.
Ik heb kippenvel van de zon, dat gebeurt me niet vaak.
Het zijn van die keuzes, ga ik wel of niet? Met een grote kans om natgeregend te worden. Of om mokkend ergens binnen te blijven zitten. Ik ga toch en dan blijkt dat je kanoën hebt en kanoën. ,,Hier is je wetsuit.” Hmm, ik krijg niet vaak een wetsuit aan bij kanoën. Of hij moet refereren aan het weer. Mijn instructeur Ludovic Delahaye lacht.
Gorges Du Tarn
De Tarn is vooral bekend van de rivier de Tarn. Hieraan ontleent het departement tevens zijn naam. De rivier heeft talrijke, diepe, inkepingen geslepen in het landschap, de zogenaamde Gorges du Tarn, met honderden meters diepe dalen en vaak spectaculaire uitzichten. Deze erosie is mogelijk, omdat de bodem van de bovengelegen vlaktes uit zacht kalksteen bestaat. Het is een ideale plek om te wandelen, fietsen, kanoën of andere activiteiten.
Meer info: Tarn
Mijn camera moet in een waterdichte ton. Even schiet door mijn hoofd dat het misschien toch raften was in plaats van een tochtje per kano. Hij ziet mijn gezicht. ,,Dit is een erg familievriendelijke rivier. In de zomer springen mensen juist bewust uit de kano.” Ik vind het verwarrend, maar wel leuk.
Ik kleed me verder om in de auto, want de regen kan me gestolen worden. De kano gaat te water en acuut houdt het op met regenen. We peddelen door een stroomversnelling, deze valt reuze mee. ,,We gaan bij de volgende stroomversnelling rechts om het eiland want daar zie ik de meeste witte koppen op het water,” zegt Ludovic vrolijk.
Hij zoekt het avontuur op denk ik, maar het blijkt vooral een speurtocht naar dieper water te zijn. Overal liggen verraderlijke stenen onderwater die maar een doel hebben; mij uit mijn kano te kieperen. Evenwicht zoeken is soms lastig, zeker tussen de witte koppen. Een paar golven zorgen ervoor dat ik begrijp waarom ik een wetsuit aan heb. Nat en koud, op plekken die dat niet gewend zijn.
De warmte van de zon
Maar ik voel ook ineens de warmte van de zon. De wind duwt alle wolken aan de kant voor een speciale zonneshow. Ik weet niet hoe snel ik mijn camera moet pakken voor wat foto’s. Maar het klaart ineens op, wat vaker gebeurt hier in de middag. Ik heb kippenvel van de zon, dat gebeurt me niet vaak.
Het weer klaart op, mijn stemming ook. De reigerkolonie ziet er ineens kleurrijk uit. Net als de kerk aan de kant van de oever. Ik heb de juiste keuze gemaakt en wordt rijkelijk beloond door Moeder Natuur.
De Tarn-rivier doet bijna tropisch aan.
