blijf op de hoogte!
blijf op de hoogte!
Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief
Innsbruck: Unieke mix van stedentrip en wintersport
Vanuit het centrum van Innsbruck kun je eenvoudig naar de 'huisberg' van de stad. En beroemde skigebieden als Stubai, Kuhtai en Schlick 2000.
Lees verder
Over deze reis
Innsbruck, ik had er al een paar keer op gevlogen, maar vooral om dan door te reizen naar de diverse skigebieden. Maar de stad liet ik links liggen. Eigenlijk omdat ik er niets van wist. Nu niet, want ik ga iets nieuws doen.
Wil je meer weten over de kortingen en alle attracties die je kunt bezoeken met de Ski & City Pass? Het zijn er meer dan je denkt. Waaronder de beroemde Swarovski Kristallwelten.
Kijk op de website van Ski & City.
Wintersport in de regio van Innsbruck
Overdag skiën en in de avond genieten van een Middeleeuwse stad. Het kan in Innsbruck in Oostenrijk. Hier is een nieuw concept ontwikkeld: Ski & City. Waarbij je al midden in de stad de skilift kunt pakken. Dat moet ik proberen.
Het is een grappig gezicht. Mensen die met hun ski’s door de stad lopen. In skikleding; ze komen net van de berg af. Je kunt dus overdag skiën en in de avond naar de opera gaan. Of uitgebreid shoppen in de stad. Of wandelen door de eeuwenoude architectuur. Het is een wonderlijke mix, die je nergens anders vindt.
De Nordkette: De huisberg van Innsbruck
Mijn doel vandaag is de vermaarde Nordkette, die ik al vanuit de stad zie liggen. Alsof hij me roept, zo voelt het. Een met name bij snowboarders bekende plek waar ik de piste op kan. Ik ga met de Hungerburgbahn, die midden in de stad vertrekt.
De skilift ligt naast de Congreshal en vlakbij de beroemde Hofburg van Innsbruck. Ja, dit is wel midden in de stad. De moderne lift is aangelegd onder een opvallende blauw afdak in de vorm van een wolk. Het blijkt een gletsjer te moeten voorstellen. Ja, Innsbruck is ook een kunststad getuige de nieuwe bibliotheek en tal van andere moderne gebouwen. De mix met de historie is overal aanwezig.
En ja, met deze ietwat vreemde mix van trein en kabelbaan is het wel heel gemakkelijk. Waarbij je altijd comfortabel horizontaal blijft staan, hoe steil de berg ook wordt. En steil wordt hij.
Maar voordat ik ga wintersporten geniet ik van het heerlijke uitzicht over de stad. Eerlijk is eerlijk, dat kan nergens bij een grote stad. Want Innsbruck heeft wel 130.000 inwoners. De stad ligt tussen tweeduizenders. Ik blijf nog even zitten in de zon, dit is letterlijk een andere wereld.
De stad Innsbruck
Dit is een wonderlijke reis. In de ochtend vliegen vanuit Nederland naar Innsbruck en dan nog voor 12 uur al op de latten staan. Zodat ik bij de lunch al een lekkere trek heb verdiend. Een heerlijk vertrekpunt voor mijn skivakantie. Of het is een ski-stedentrip? Of een steden-skitrip?
Ski & City Pass
De Ski & City Pass is het toegangsbewijs voor allerlei attracties. Onder andere voor diverse skigebieden, waaronder de Nordkette. Maar ook voor de skipistes van de skigebieden Schlick 2000, dat de Dolomieten van Oostenrijk wordt genoemd.
Maar ook in Kuhtai, dat perfect is voor families. Alsook in het beroemde Stubaital op 3.000 meter hoogte. Waarbij je op en rond de gletsjer skiet. Ik kom uren te kort. Sterker nog, dagen.
Maar de pass geldt ook voor talloze bezienswaardigheden in de stad. Zoals de beroemde Alpenzoo. En voor de Olympische springschans. En voor de keizerlijke Hofburg, de beroemde Hofkerk alsook attracties in de buurt.
Bijvoorbeeld naar de beroemde Swarovski Kristalwerelden, waar je kunt verdrinken in het wereldberoemde kristal. Ik ga er opvallend veel bezoeken op deze reis. Alsook de diverse skigebieden, want ze zijn behoorlijk divers.
Stad en ski, ik heb nu al keuzestress. Maar wel een heerlijke. Ik wil skiën, maar ook cultuur snuiven. En door de nieuwe pas kan ik beiden doen. En bijvoorbeeld gratis een fiets huren, zodat ik makkelijk en snel door de stad kan rijden.
Lees mijn tips over de stad Innsbruck.
Kuhtai: Klein, maar fijn
Ik had er nog nooit van gehoord. Kuhtai ligt op 40 minuten rijden van Innsbruck en is bereikbaar met de gratis skibus. Het is een heerlijk skigebied voor families, met opvallend veel rode en blauwe pistes. Waar zowel beginners als gevorderden los kunnen. En kinderen hier de pizzapunt kunnen leren, alsook hun eerste echte bochtjes.
Er zijn plannen om het skigebied te verbinden met het veel grotere naastgelegen Ötztal. Waarbij een stuk van een berg moet worden weggeblazen. Er is onder de bevolking een levendige discussie gaande hoor ik van enkele lokale skiërs. Met veel voorstanders alsook tegenstanders. Voor beiden is veel te zeggen merk ik.
Waarschijnlijk gaat de charme van het gebied verloren als het wordt gekoppeld aan een veel grotere. Daarnaast zijn er al genoeg skigebieden. Maar de vraag naar grotere gebieden neemt toe. Zeker nu het woord sneeuwzekerheid steeds belangrijker wordt.
Iglo Dorp: Slapen in een iglo van sneeuw
,,Je mag niet gaan zweten!” Gids Laslo Kissing zegt het met overtuiging. ,,Dat is de meest gemaakte fout. Als je gaat zweten in bed krijg je het zeker koud. Trek dus alleen je ski ondergoed aan of een pyjama. En een muts.”
Hij ziet mijn vertwijfeling. ,,Ja, echt waar. Sterker nog, ik doe altijd de slaapzak boven iets open. Het is te warm.” Dit is slapen in een iglo, midden in de sneeuw van Tirol. Het is toch iets anders dan slapen in het beroemde ijshotel. Toch? Al twijfel ik. Ik heb dat diverse keren gedaan in Scandinavië. Daarbij vormen ijsblokken de basis, terwijl het hier sneeuw is. ,,Het maakt weinig uit, beiden zijn koud,” hoor ik iemand naast me zeggen.
Ik arriveer als het donker wordt. Het laatste licht verdwijnt achter de bergen, waarna het licht opvallend blauw wordt. De iglo’s hebben allemaal veel kunst in het interieur. Het is gemaakt van sneeuw door kunstenaars die zich hebben toegelegd op het bewerken van sneeuw en ijs.
Mijn kamer heeft een grote poezenkop boven het bed. Alsof het roofdier over me zal waken vannacht. Terwijl er ook romantische iglo’s zijn voor verliefde stelletjes. En ja, die zijn er genoeg merk ik. Het restaurant is gezellig, ook al is het fris. Er staan intrigerende ingevroren rozen in de muren, waarbij ik me afvraag hoe ze het doen.
Je krijgt een welkomstdrankje; een gluhwein van witte wijn. Heerlijk warm. En dat is wel het idee, je moet warm blijven, zodat je warm het bed in kan en er warm weer uit komt. Zo bestaat het diner uit een warme soep en een kaasfondue. Aan de bar kan ik diverse soorten thee krijgen en nog meer gluhwein. Liters.
Laslo kijkt of ik netjes mijn bord heb leeg gegeten als hij sneeuwschoenen tevoorschijn haalt. We gaan een wandeling maken. Ik krijg het lekker warm, al moet je wel opletten ook hier niet te gaan zweten. In het maanlicht zie ik de bergen, de sneeuw en de bomen die het extra spannend maken. Ook de iglo’s zien er nu wel heel gaaf uit.
We lopen langs de sauna. Dat is dan toch apart, want daar ga ik zeker zweten. En niet weinig ook. Maar er is een warme douche zodat je al het zweet kunt weg spoelen. En zo fris en fruitig de iglo in kan. Of eigenlijk je slaapzak. ,,Leg je kleren die je de volgende dag aan doet in de slaapzak. Zodat ze warm zijn als je ze aantrekt. En de slaapzak is groot zat.”
De slaapzak is er een die je ook voor expedities kunt gebruiken. Ja, zo voelt het wel een beetje. Hij is gemaakt voor extreem koude omstandigheden met een capuchon voor als je het koud krijgt. Ook krijg ik een soort laken om in te slapen. Het bed is een gewoon bed, waarop dierenvellen liggen. Het is wel ongekend groot. Met randen van sneeuw.
De muts gaat op, de kleren in de slaapzak en ik kruip in de kleine slaapzak en klim in de grote slaapzak. Door alle drukte heb ik het zeker niet koud. Het is muisstil, ik hoor niets.
Ja mijn eigen adem. En mijn hart. De iglo heeft diverse soorten led verlichting dat past bij de kou. Het geeft het geheel en bijzondere sfeer. Die ietwat sinister aan doet. De poes lijkt ook iets grimmiger te kijken. Toch? Ik doe mijn ogen dicht.
Laslo klopt op de deur. Hard. ,,Haha, jij was in een diepe slaap.” Ik heb een seconde geen idee waar ik ben. Oh ja, de iglo. En ja, ik heb geslapen als een roos. En dan niet de bevroren versie.
De slaapzak was heerlijk, ik had het zelfs warm en heb hem een beetje geopend. Precies zoals Laslo zei. Wonderlijk.
Hij geeft me een kop pepermunt thee op bed. Om wakker te worden. ,,We gaan naar een restaurant, voor een zeer uitgebreid ontbijt. En om op te warmen,” lacht hij. Maar ik heb het niet nodig. Sterker nog, ik vind het warm in het restaurant. Wonderlijk. Wat een heerlijke ervaring.
Stubai Gletsjer: Grootste van Oostenrijk
Skiën op een gletsjer, op de grootste van Oostenrijk. Het Stubai-tal is bekend bij wintersporters. Het is een groot skigebied, met talloze pistes in alle kleuren, restaurants en bars. Het publiek is divers: Van groepen jongeren tot families en van oudere stelletjes tot de lokale bevolking die hier even de spieren komt los maken.
De gletsjer is groot en breed. Dit is lekker ruim skiën. Ze hebben hier ook de langste afdaling van heel Oostenrijk: 10,4 kilometer lang. Helemaal tot in het dal. Ja, zo wil ik wel eindigen vandaag. Eerst ga ik even de pistes verkennen, waarbij ik begin op het hoogste punt op 3.210 meter.
Terwijl de pistes boven lekker breed zijn, is het pad naar beneden smal en kronkelend. Dit is een bergweg die door de bossen gaat. Het is een blauwe piste, maar wel een hele fijne. Op mijn gemak kom ik de berg af, terwijl achter mij de steile bergen langzaam uit zicht verdwijnen.
Schlick 2000: De Dolomieten van Oostenrijk
Het is half negen in de ochtend. De skiliften gaan aan bij Schlick 2000. Alles piept en kraakt. Net als bij mij een beetje. Ik ben een van de eersten die omhoog gaat. De pistes zijn vers geprepareerd en maagdelijk. Het is bijna zonde om hier overheen te skiën. Bijna.
Ik kende dit skigebied niet, maar kenners noemen het de Dolomieten van Oostenrijk. De reden zijn de steile bergen die het skigebied omringen. En ja, het heeft er wel wat van weg. Schlick 2000 ligt zeer fraai, al is het geen erg groot skigebied. Er zijn maar een paar liften, maar je kunt wel talloze diverse pistes naar beneden nemen.
Gratis skibus
Met de gratis skibus kun je overal snel en gemakkelijk naar toe. Een auto is dus eigenlijk overbodig. Je vliegt naar Innsbruck en kunt daar enkele dagen verblijven, om te skiën en te genieten van de stad. Maar dus met de gratis bus naar een ander skigebied gaan, daar enkele dagen verblijven en op dezelfde manier weer terug gaan.
Genieten dat is wel het sleutelwoord hier. Op de Nordkette zie ik ook veel mensen die de lift omhoog nemen om simpelweg van het uitzicht op de stad te genieten. En van de zon. Aan de rand van de berg staan tafels, maar ook een lange rij stoelen. Ze zijn erg populair bij zowel fanatieke wintersporters als gezinnen die komen genieten van het uitzicht. Ski en Stad, beter dan dit kun je het niet samen vatten.
