blijf op de hoogte!
blijf op de hoogte!
Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief
Pyreneeën: Deze amateurfietser wordt een Tour-winnaar!
Ik hoor ineens 'Allez Corno!' He, dat is voor mij. Ik kijk omhoog en zie twintig 'fans'. Knotsgekke fans met toeters, bont uitgedost en luid schreeuwend. Ik ken ze van de Tour de France, maar ik wist niet dat ik die had.
Lees verder
Over deze reis
Ik hoor ineens 'Allez Corno!' He, dat is voor mij. Ik kijk omhoog en zie twintig 'fans'. Knotsgekke fans met toeters, bont uitgedost en luid schreeuwend. Ik ken ze van de Tour de France, maar ik wist niet dat ik die had.
Tour de France
De Tour de France van 2015; één van de grootste sportspektakels ter wereld. En in 2015 begon hij in 'mijn stadje': Utrecht.
Tijdens mijn alternatieve Tour de France heb ik hun route gevolgd! Meer dan 3.500 kilometer! Kijk maar.
Een unieke verrassing!
Ik ben maar een gewone fietser, die hijgt en puft op een berg van de buitencategorie in de Pyreneeën. Totdat…
Ik hoor ineens ‘Allez Corno!’ He, dat is voor mij. Ik kijk omhoog en zie twintig ‘fans’. Knotsgekke fans met toeters, bont uitgedost en luid schreeuwend. Ik ken ze van de Tour de France, maar ik wist niet dat ik die had. En dit midden in de Pyreneeën.
Mijn idee vooraf was simpel. Tijdens mijn alternatieve Tour de France moet ik toch wel wat kilometers maken in de bergen. Dus stap ik in de Pyreneeën op de fiets. Voor een berg van de buitencategorie; de Hautacam. Vorig jaar nog een etappe in de Tour en volgend jaar weer.
Het is een rit waar ik letterlijk als een berg tegenop zie. Maar ik vind het ook spannend. ,,Ik ook altijd met mijn grote mond.” Want ik fiets (te) weinig, maar heb wel een groot doorzettingsvermogen. Althans dat denk ik….
De zon schijnt, overal zijn eindeloze vergezichten om me heen. Ik heb een fietsmaatje, Celine Ringeval. Ze is een lokale bergheld, die vaker op een fiets zit dan op een stoel. Celine praat en lacht breeduit. Voor haar is dit een uitje. Voor mij is het grensverleggend.
Ik neem een van de laatste bochten. En kijk mijn ogen uit. Ik voel een glimlach van oor tot oor. Maar ook ongeloof. Ik kijk achterom, maar zie tussen het zweet voor mijn ogen alleen mijn fietsmaatje. Ze lacht. De GoPro op haar hoofd legt alles vast. En vooral mij. Hmm, het is echt voor mij.
Ik voel een glimlach van oor tot oor. Maar ook ongeloof.
Talloze gedachten schieten door mijn hoofd. Als reisjournalist heb je soms bijzondere privileges, en heel af toe word je aangenaam verrast. Zoals nu. Als een heuse held word ik hier ontvangen voor mijn alternatieve Tour de France.
Ik herken wat mensen van de camping waar ik op sta, maar ook totaal onbekenden die uitbundig met een vlag wapperen en diverse kleuren op hun gezicht hebben. Maar dat gevoel, dat is heerlijk. En die laatste meters vlieg ik.
Maar het is zoals ze zo vaak zeggen. Je wordt gedragen de laatste meters. En ik probeer mijn speciale gids te snel af te zijn, maar dat hoeft niet. Ze laat me winnen. Haar bovenbenen en kuiten spreken wat dat betreft boekdelen.
Ik voel me toch wel bijzonder. Ik wil mijn handen in de lucht steken alsof ik net de Tour heb gewonnen. Leuk als je door je eigen gedrag wordt verrast. Dan moet dit toch altijd wel een droom van me zijn geweest…
De Tour de France-gekte. Ik heb er even aan mogen ruiken. En het smaakt naar meer.
