blijf op de hoogte!
blijf op de hoogte!
Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief
Pyreneeën: Parapenten, raften en wandelen
Te land, ter zee (of eigenlijk een rivier) en in de lucht. Zo 'doe' ik de Franse Pyreneeën. Dus ga ik parapenten, raften en een rodelbaan af zonder te remmen. Natuurlijk ga ik ook te voet de bergen in, maar dan anders.
Lees verder
Over deze reis
De Franse Pyreneeën is synoniem voor heerlijke natuur. Ik ga hier actief op pad. Ik ga raften, parapenten en wandelen. Oh, een rodelbaan af. Zonder te remmen. Dat is het gevoel wat ik hier al eerder had.
Tour de France
De Tour de France van 2015; één van de grootste sportspektakels ter wereld. En een paar jaar geleden begon hij in 'mijn stadje': Utrecht.
Tijdens mijn alternatieve Tour de France heb ik hun route gevolgd! Meer dan 3.500 kilometer, waaronder in de Pyreneeën. Kijk maar.
De beste excursies van de Pyreneeën!
Op zoek naar de beste excursies van de Franse Pyreneeën! Ik ga parapenten, raften en een rodelbaan af zonder te remmen. Natuurlijk ga ik ook te voet de bergen in. Bij een van de beroemde finishplaatsen van de Tour dit jaar. Oh, en morgen ga ik een col beklimmen…
Plons, een golf komt over de raft en maakt me in één klap wakker. Dit gletsjerwater is acht graden. Het kan ook zeven zijn, merk ik aan het kippenvel op mijn lijf. Ja, ik zal weer opletten. En peddelen. De bergrivier Pau in de buurt van Argelès-Gazost is nu even de baas. Dit zijn de Pyreneeën in mooi Frankrijk.
Ik was even afgeleid door de bergen om me heen. Her en der ligt nog sneeuw, terwijl de eerste lentebloemen zich laten zien. Ik geniet van mijn uitzicht, maar let nu weer even goed op de rivier met zijn woeste golven.
En ja, dit is wat de Pyreneeën met je doet. Je weet bijna niet waar je moet kijken. Het is niet voor niets een van de wildste gebieden van Europa. Ruig, ruimte en rust. Niet per se in die volgorde. Ik kan me hier wel vermaken denk ik. Heerlijk.
De Franse Pyreneeën zorgen voor adrenaline, ook bij de echte Tour de France. Bij mijn alternatieve Tour wil ik mezelf op zoveel mogelijk manieren voortbewegen. En je hebt hier keuze genoeg. Waaronder ook bijzondere excursies.
Dit is geen alpinisme, maar Pyreneeisme!
Gids Joël Castéran is duidelijk geen standaard berggids. ,,Dit is geen alpinisme, maar Pyreneeisme. ik weet dat het woord niet bestaat. Maar het is de liefde voor de bergen. En dient als inspiratiebron voor de geest. Het verrijkt je leven.”
Als ik zeg rennen, moet je rennen. En blijven rennen…
Hij kijkt me aan en ziet al snel dat ik het vrij wazig vind. ,,Ik probeer op mijn wandelingen je geest te stimuleren. Om dit unieke landschap vast te leggen. Met de camera, maar ook in je hoofd. Hoe je de Pyreneeën zult herinneren.
Pont d’Espagne
Hij neemt me mee naar Pont d’Espagne, de toegangspoort van de Pyreneeën. En beroemd vanwege de watervallen, die in het voorjaar vaak extra heftig zijn. Het water raast hier door de sparrenbossen. Al was dat bijna niet zo geweest.
In de jaren 50 wilde de overheid hier stuwdammen bouwen om elektriciteit op te wekken. Maar de inwoners van het stadje Cauterets gingen dwars liggen. Met succes, waardoor het nu een nationaal park is. En je kunt hier goed skiën in de winter. Na afloop kun je relaxen en je spieren rust geven in de talloze warmwaterbronnen.
,,Waar denk je aan?” ,,Wat voel je?” Het zijn zomaar wat vragen die Joël tijdens het wandelen stelt. Om me te laten nadenken. En het lukt. Ik hou van de bergen, maar merk ook dat ik er blij van wordt. Al is dat lastig onder woorden te brengen. Zelfs voor mij. Dus ben ik stil. Stil aan het genieten.
Parapenten…
Het is een gevoel dat me later op de dag opnieuw overvalt. De avond valt, het is de gehele dag boven de dertig graden geweest. Dus is er veel thermiek. En dat is wel handig bij het parapenten. Wat mij betreft is dit de beste manier om de Pyreneeën te ontdekken.
,,Als ik zeg rennen, moet je rennen. En blijven rennen.” Instructeur Laurent Gabily is overduidelijk. We rennen de berg af, totdat we los komen van de grond. Ik ren nog even door en realiseer me dat dat er best gek moet uitzien. Maar dan kan ik achterover leunen en vliegen als een vogel. Zo vrij, zo dicht bij de natuur.
En het was toch al een dag met veel emoties. ,,Niet remmen. Het kan.” Euh, ja. Ik zit in een wagentje op de rodelbaan op de Hautacam. Bij mijn eerste ritje gaf mijn instinct aan dat remmen toch wel slim was. Maar oké, ditmaal de remmen los. Ik voel dat de veiligheidsgordel wel zijn werk moet doen in de bochten, zoveel g-krachten komen er vrij. Bijna net zoveel als er aan adrenaline vrij komt.
Het is overduidelijk. De Pyreneeën is een achtbaan van emoties. Deze dag was een ideale voorbereiding op een heuse klim morgen. Want morgen stap ik weer op de fiets hier. Om een col te beklimmen. Van de buitencategorie….
