blijf op de hoogte!

blijf op de hoogte!

Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief

Wintersport in Ski Amadé in Oostenrijk

Skiën en lekker eten in de verse sneeuw...

Lees verder

Ski Amadé; Culinair skiën in Oostenrijk

Een dagje skiën met tussen door 5 stops bij restaurants aan de piste. Voor een aperitief, een voorgerecht, een soepje, een hoofdgerecht en een dessert. Het kan in Maria Alm, onderdeel van Ski Amadé, een van de grootste skigebieden van Oostenrijk.

Ik heb keuzestress. Ik zie diverse bergpieken, het sneeuwt zacht en op de piste ligt heerlijke verse sneeuw. Idealer kan een dagje skiën in Oostenrijk niet zijn, toch? Het is net tien uur in de ochtend en ik ben al lekker een uurtje bezig. De piste ging om negen uur open en ja toen was ik er. Heerlijk.

Een beeld van het skigebied van Ski Amade. ©Corno van den Berg

Maar, ik heb vandaag andere plannen. Terwijl ik lekker aan het mijmeren ben, kijkt mijn gids plotseling achterom. En wijst naar het restaurant aan de piste. Het heet Steinbockalm, gebouwd in typisch Oostenrijkse sfeer. Hij doet zijn ski’s uit.

Ah, daarom is hij mee. Zodat ik niet verdwaal en dat ik op tijd kom. ,,Heb je honger?” Hij lacht, terwijl ik mijn ontbijt nog voel zitten. De twijfel slaat toe. Ik ook altijd met mijn grote mond dat ik graag ‘nieuwe dingen’ wil proberen.

Om te beginnen krijg ik een digestief; een vers gebrande schnapps van lokale bessen. Hmm, dat is wel wat vroeg op de dag. De serveerster schenkt het in. Met de vrolijke mededeling dat dit helpt het ontbijt te verteren. Ja, zo kun je het ook uitleggen…

Een van de vijf gerechten tijdens de restaurantskitocht. ©Corno van den Berg

Op tafel komen diverse soorten kaas en worst, allemaal lokaal gemaakt. En wat brood. Ja, dat ken ik van de Oostenrijkse keuken. Het is de start van de ‘Konigstour’. Oftewel een bijzondere mix van skiën en genieten. Tussen het skiën door maak ik maar liefst 5 stops bij gerenommeerde restaurants aan de piste. 

En ja, daar krijg ik keer op keer een maaltijd. Ja, complete maaltijden. Dus veel te veel. Met onder meer een krachtige gevulde soep op de Tiergartenalm en een stevig hoofdgerecht van kalf op de Karbachalm. 

Het restaurant Dearntnerin. ©Andrew Phelps

Het nagerecht krijg ik in ‘Die Deantnerin’, een supermodern en hip restaurant. Het is Kaiserschmarrn met appelmoes, een typisch gerecht in dit deel van Oostenrijk. Elk gerecht komt met een drankje; ik kan kiezen. Met of zonder alcohol.

Het nagerecht. ©Corno van den Berg

En alles smaakt opperbest; volgens de gids zijn het de betere restaurants die meedoen. Normaal kun je zeggen dat alles smaakt als je trek hebt, maar dat is vandaag niet zo.
 
Gelukkig heb ik voor dit eetfestijn de gehele dag. En ik betrap mezelf op iets. Ik ga tussendoor harder skiën en minder vaak stoppen, om zo meer te verbranden. Dat is dan wel weer een grappige bijkomstigheid.

Het is letterlijk een lekker concept. Het combineert twee van mijn favoriete dingen in het leven: Skiën en eten & drinken. Maar ik moet haasten, want skiën en eten kost tijd. Veel tijd. Want de laatste lift gaat om half vijf omhoog.

Een skilift in Ski Amade. ©Corno van den Berg

Alweer heb ik stress, maar wel van de lekkere soort. Want ik haal de laatste lift omhoog. Waardoor ik in de lift met een heerlijke zucht nagenieten van een bijzondere dag. Met opnieuw frisse lucht en talloze bergpieken om me heen. 

Ik zie de beroemde Hochkönig; die maar liefst 2.941 meter hoog is. Hier is de Konigstour naar vernoemd. Al is het wel wat verwarrend. De naam staat voor wat ik vandaag heb gedaan: Skiën en eten bij vijf restaurants.

Genieten op den laatste uren van de dag. ©Corno van den Berg

Maar ook voor het rondje skiën langs maar liefst 5 pieken, waarbij je 6.700 hoogtemeters maakt en in totaal 32 km af kan tikken. Ik voel me inderdaad een koning te rijk. Wat wil een mens nog meer? Deze avond ga ik maar eens uitbuiken denk ik, want morgen heb ik ook grootse plannen. Nou ja, uitbuiken…

Ik ga naar de Kerstmarkt. Want ja, het sneeuwt en een glas warme Gluhwein gaat er altijd in. Ik hoor muziek en overal gezellig praten.

Toerskiën

Ik ga skitouring doen, oftewel toerskiën in goed Nederlands. Kijk, dat is andere koek dan een dagje skiën en eten. Ik moet eerst hard werken: Een berg op met ski’s, dus zonder lift. 

Instructeur Ingold geeft me eerst uitleg over de andere ski’s die ik onder moet doen. Over de ski’s komt een zogeheten stijgvel, een ruwe laag die me grip geeft in de sneeuw. Het glijden is voorbij; het lopen is even wennen. 

Skitouren in Ski Amade. ©Corno van den Berg

Ook heb ik speciale schoenen nodig. En een lawinepieper. Hij checkt of de pieper ook daadwerkelijk piept. Ja, dat doet hij. Want we gaan off-piste en hier geldt veiligheid boven alles. Ook een schep gaat in de rugzak, om iemand uit te graven indien nodig. Hmm, ben benieuwd hoe spannend het wordt.

Ingold is serieus, er is de afgelopen dagen veel sneeuw gevallen. Het lawinegevaar is drie op de schaal van 5. ,,Het gevaar is aanwezig dus, maar als je je goed voorbereidt is er weinig aan de hand.” Ik blijf wel in zijn buurt.

Met zijn ski’s maakt hij het pad in de verse sneeuw. Hier ligt zeker 30 cm, dus dit is ouderwets ploeteren. Zigzaggend gaan we omhoog. Soms is het zo steil dat ik weer naar beneden glij. De ski’s moet ik plat neerzetten zodat de stijgvellen optimaal grip hebben.

Toerskien in verse sneeuw. ©Corno van den Berg

Bij een bocht moet ik mijn ene been tegengesteld aan de andere zetten. En ondertussen mijn evenwicht bewaren. Dat is een fikse uitdaging. Het ziet er bij hem toch stukken soepeler uit. Was ik nu maar op yoga gegaan…

De unieke schnappswet van Oostenrijk

Een paar huizen komen in zicht; dit is het plaatsje Dienten. Met de Grünegg Alm & Edelbrennerei, een restaurant dat vooral bekend staat als een van de beste plekken in Oostenrijk om schnapps te proeven. Want bijna alle smaken (en ze hebben er bijna 50) hebben internationale prijzen gewonnen. 

,,Oostenrijkers hebben het ‘Schnappsbrennrecht’, oftewel iedereen mag volgens de wet zelf 50 liter schnapps maken. Voor eigen gebruik. Iets dat alleen in Oostenrijk bestaat.” 

Een proefglaasje kost een euro. Maar, dat is gevaarlijk, want het is maar liefst tussen de 40 en 70 % alcohol. En ik voel mijn benen al en moet nog naar beneden skiën, een belangrijk onderdeel van het toerskiën. Maar ik ben heerlijk los in de heupen merk ik al snel. Het is opnieuw een wonderlijke dag.

Foto-Album

Een kerkje onderweg tijdens het skiën. ©Corno van den Berg