Wat niet zozeer voor langzaam toerisme, maar meer en meer ook voor duurzaam toerisme staat. Oftewel bewust op reis. Dus je denkt na over je vervoer, de accommodatie en houdt rekening met je omgeving. Dat klinkt goed.

De grote vraag is of dat kan aan de heerlijke Côte d'Azur, de bakermat van de jetset? Waar badplaatsen als Nice en Cannes wereldfaam hebben? Hoog tijd voor een ontdekkingstocht in een van de meest bekende regio's in Frankrijk. Maar ik ga het wel anders doen. Heel anders.

Zij staan geregeld vast, ik niet. Oh, en je fiets even parkeren voor een korte stop is geen probleem, wat met een auto wel anders is in Cannes. De afgelopen jaren heeft de burgemeester talloze fietspaden aan laten leggen. Zodat je meestal gemakkelijk kunt trappen en om je heen kunt kijken. 

Meestal, al houdt het pad soms op en blijf je extreem smalle slingerende straatjes houden. Maar dit is vooral de charme van deze Franse stad aan de Middellandse Zee. Gevaarlijk is het fietsen niet. Mits je goed op let, het is net als bij mij in de stad Utrecht bijvoorbeeld.

De keuze valt op een fietstour met de lokale gids Jean-Charles. Het is een handige manier om veel te zien in weinig tijd. Daarnaast hoef ik me geen zorgen te maken over de route. Eerst fietsen we op ons gemak langs de boulevard, waar mensen joggen, terwijl anderen tai chi doen. Het strand is al redelijk gevuld in de ochtend. Ook maak ik een stop in het congrescentrum, dat wereldberoemd is door het Cannes Film Festival. Hmm, voor mij hebben ze de rode loper niet uitgelegd.

Jean-Charles helpt me uit de droom. ,,Het congrescentrum is de motor van de wereldstad Cannes, dat nog geen 100.000 inwoners heeft. De stad heeft geen grote industrie, geen studenten maar er zijn hier wel bijna elke dag grote congressen. En het vele toerisme, en natuurlijk de rijken, die voor heel veel werk zorgen in de regio. Denk aan personeel, personal shoppers, taxi's, helikopters, enz.”

Ja, Cannes is een wereld op zich. Het bijzondere is dat achter de boulevard, dure boten en hotels de bergen beginnen. Geen heuvels, maar heuse bergen van meer dan 1.000 meter hoogte. En dan is een elektrische fiets wel handig. Zeker als het lekker weer is. Het is eind september met een aangename 26 graden en het zonnetje
schijnt.

De weg zigzagt omhoog en al snel is alle drukte weg. Ik zie nog wel veel dure huizen, met fraaie tuinen en een heus bos waar we doorheen peddelen. Op een uitkijkpunt is een bron, waar ik even mijn dorst kan lessen. Ook fietsen we door het winkelcentrum, dat voor auto's is afgesloten en eindigen op het kasteel. Dit is de plek met het mooiste uitzicht. Je hoeft niet rijk te zien om te genieten op reis merk ik maar weer eens.

Meer informatie: Yourent-Cannes

Deze grote gezichten van steen zijn op een diepte van 5 en 6 meter geplaatst vlak voor het eiland van Sainte-Marguerite. Hoog tijd om een snorkelmasker te pakken en het water in te duiken. Het heldere water is lekker warm, en de beelden hebben letterlijk meerdere gezichten.

Al is foto's maken wel een uitdaging, maar dan is het een extra leuke activiteit. Een paar kajakkers peddelen voorbij. Ze hebben geen oog voor de gezichten onderwater, maar worden wel in de gaten gehouden door de beelden. Ik blijf even lekker drijven in de Middellandse Zee.

Welkom op het eiland Saint-Honorat, dat op 1.500 meter van Cannes ligt.H et eiland is opvallend rustig bij aankomst. De meeste mensen gaan naar het grotere Sainte-Marguerite, dat nog dichter bij de kust ligt. Mooi, bij dit eiland hoort rust.

De veerboot meert aan in de piepkleine haven. Uitgestrekte wijngaarden reiken tot in de verte. Het klooster ligt half verscholen tussen de bomen. De monniken zijn niet te zien bij de rijpe druiven die in trossen hangen. Zouden ze wijn aan het maken zijn? De term monnikenwerk krijgt plots een andere lading. Met name het proeven dan.

Je kunt een deel van het klooster bezoeken, inclusief de kerk. Bijzonder is dat het eiland verder niets heeft aan faciliteiten, op een restaurant na. Waar je onder meer de rode wijn van de monniken kunt testen. Wat een heerlijke afsluiting. Oh ja, het restaurant ligt aan het water. Het menu is erg uitgebreid. Je krijgt er gratis een fraai uitzicht en het geluid van heerlijk klotsende golven bij.

Je kunt een deel van het klooster bezoeken, inclusief de kerk. Bijzonder is dat het eiland verder niets heeft aan faciliteiten, op een restaurant na. Waar je onder meer de rode wijn van de monniken kunt testen. Wat een heerlijke afsluiting. Oh ja, het restaurant ligt aan het water. Het menu is erg uitgebreid. Je krijgt er gratis een fraai uitzicht en het geluid van heerlijk klotsende golven bij.

Lees mijn tips voor Cannes

In de ochtend lig je op het strand in de zon, in de middag wandelen door de bossen, klimmen over rotsen en genieten van een majestueus uitzicht. Ook dat is Côte d'Azur.

Sterker nog, dit is Parc naturel régional des Préalpes d'Azur. Volgens kenners vind je hier enkele van de mooiste wegen in Frankrijk. Mijn snelheid gaat omlaag, wat niet alleen door de slingerende weg komt. Dit is genieten, en dat zo vlak bij de kust.

De weg is grotendeels gehakt in de rotsen, met veel afgronden aan één kant. En her en der een tunnel. Stopplaatsen zijn schaars, maar gelukkig zijn er wel een paar om dit rustig te kunnen aanschouwen.

Het is eigenlijk meer een wildreservaat, want hier lopen talloze dieren rond. Zoals de wisent (ook bekend als Europese bizon), edelherten, wilde zwijnen, Przewalskipaarden en meer. De wisenten zijn onderdeel van een fokprogramma, aangezien het dier bijna was uitgestorven. Het natuurpark ligt op ruim een uur rijden van Cannes.

De Wild Safari tegen het vallen van de avond gaat te voet. De gids zorgt er met name voor dat je niet te dicht bij de dieren komt. Zodat er altijd ruimte is voor hen. Wat bij deze grote dieren wel slim is. Zeker nu, want het is het burlseizoen voor de edelherten.

Oftewel, paartijd. Al is ‘tijd’ overdreven, de mannetjes hebben eerder paarhaast. Al snel komt een mannetje met een imposant gewei aan in draf. Of eigenlijk aan burlen, want vanuit zijn bek komen wonderlijk grommende geluiden.

Hij is topfit en wil paren met de vrouwtjesedelherten, maar moet dan wel laten zien de sterkste zijn. Hij moet de vele uitdagers wegjagen, het is een fascinerend gezicht. Tot een heus gevecht komt het niet. Waarna ik een drankje bij de laatste zonnestralen krijg en een verse tapenade.

In de nacht zijn diverse mannetjes nog duidelijk hoorbaar vanaf mijn kamer. Het is een bijzondere belevenis, al ben ik wel blij dat wij als mensen Cupido hebben. Wat iets makkelijker is voor zowel mannen en vrouwen.

Meer informatie: Réserve Biologique des Monts d'Azur

Op de terugweg naar de kust neem ik een andere weg. Deze voert door de Gorges du Loup met de bekende watervallen Saut de Loup. Het is een heerlijke kloof, al is de weg erg smal.

Opletten is het devies. Wandelen is de enige oplossing. Dan pas ervaar je de ruigte echt. Even later rij ik ineens weer de bewoonde wereld in en laat de Middellandse Zee zich zien.

Het wandelpad loopt langs de rotsige kust, met her en der uitkijkpunten. Het is ruim 4 kilometer lang en erg populair. Terecht, want dit is een heerlijk uitje. Waar ik echt de tijd voor wil nemen.

Het is slim je bezoek te plannen merk ik. Er is storm op komst, waardoor het water opvallend ruig is. Het klotst op sommige plekken over het pad. Een vrouw krijgt de volle laag bij het maken van een foto. Ze kan er zelf hartelijk om lachen. Het pad slingert langs de kust met veel treden en ongelijkheden. Dat maakt het extra ruig.

Hoog tijd voor een verkenning. Het is zondagochtend, er valt een klein beetje regen. De verwachte storm blijft vooralsnog uit. Dus ga ik maar snel op pad.

Picasso leefde en werkte zes maanden op de plek waar het huidige Musée Picasso Antibes staat. De talloze werken aan de muren laten zien hoe hij zich hier ontwikkelde. Dwalend door de middeleeuwse straatjes vallen vooral de vele bloemen op en kleine winkeltjes op. Ik voel me thuis bij het kunstwerk De Nomade bij de haven. Zo voel ik me ook vaak op mijn reizen; een nomade. Een heerlijk gevoel.

Lees mijn tips voor Antibes

,,Ben je klaar om naar boven te gaan?” vraagt Lisa Beillevaire me. Ze is de lokale berggids en glimlacht als ze mijn bezorgde blik ziet. ,,Wees maar niet bang. Er is een relatief makkelijk wandelpad naar de top. Daar gaan we de zon onder zien gaan, met een hapje en drankje.”

Kijk, dat klinkt al beter. De wandelschoenen gaan aan. ,,Dit is een karrenpad. Kijk maar hoe breed hij is. Hier trokken ezels karren omhoog. En de dieren moesten wel grip hebben, dus werden er speciale sporen gemaakt,” legt Lisa uit.

We staan stil bij talloze planten, waaronder eetbare en medicinale. Zoals kruipend bonenkruid, dat lekker is bij vlees. Ook zie ik bergsteentijm, de hersttijloos die lijkt op een krokus, lekker ruikende lavendel en nog veel meer. En dat in de herfst. Ook wijst ze bomen als steeneik en jeneverbes aan.

Ik ben nog alles aan het verwerken als ik plots aan de steile rand sta. De wind blaast door mijn haar en ik zie de kust, Nice en talloze andere dorpen. Maar ook veel groen. En recht onder me de contouren van Saint-Jeannet. Ze opent een fles bier, wat lokale chips en vraagt of ik nog iets nodig heb. Ik ga zitten en nee, dit is meer dan genoeg.

Lees mijn tips voor Saint-Jeannet