Skiën in UNESCO-landschap: zo ervaar je Dolomiti Superski op z’n best

De Dolomieten in Italië zijn voor mij het mooiste skigebied ter wereld. En ja, dat is een gevaarlijke uitspraak, maar ik meen ’m wel. Ik ben hier al meerdere keren geweest en tóch sta ik elke ochtend weer met open mond te kijken. Naar die steile, lichtoranje bergwanden die oplichten in de ochtendzon. Naar pistes die zó strak geprepareerd zijn dat het bijna zonde is om er vanaf te skiën. Ik hoorde van diverse mensen over een bijzonder hotel, met een hele speciale service. Hoog tijd om de ski's te pakken en het zelf te gaan checken.

Deze keer kwam ik voor één ding in het bijzonder: de Sella Ronda. Een iconische skironde van 40 kilometer waarbij je in één dag rond het imposante Sella-massief skiet. Geen gedoe met bussen, geen stukken terug, geen “hoe komen we hier weer weg?” Gewoon blijven skiën. En skiën. En nog meer skiën.

Het is onderdeel van het Dolomiti Superski-gebied, het grootste aaneengesloten skigebied ter wereld. Je staat hier letterlijk tussen UNESCO-pieken die fier op de lijst van Werelderfgoed staan. Steile, grillige bergen domineren het landschap, terwijl de pistes er doorheen slingeren. Met name de ochtendzon laat de ruige rotswanden oranje kleuren, terwijl ze in de namiddag langzaam wegzakken in paarsblauw licht.

Bij een bijzondere wintersport hoort natuurlijk een hotel dat past bij dat gevoel, een plek die dezelfde sfeer van kwaliteit, traditie en gastvrijheid uitstraalt. Hotel Angelo Engel in het idyllische Ortisei is precies zo’n plek hoorde ik van meerdere mensen. Zeker zo vlak voor kerst, als het dorpje overal kleurrijk is verlicht. Er zijn talloze houten kerstkraampjes met eten en drinken, kerstspullen en lokale souvenirs, zoals houtsnijwerk.

Bij binnenkomst valt op hoe elegant, warm en stijlvol het is. Het hotel is al 112 jaar in handen van dezelfde familie: de familie Demetz. De huidige eigenaren en beheerders (vierde generatie) zijn Nils Demetz en Hideki. Ze heten me welkom bij aankomst. Na het inchecken vragen ze naar mijn plannen en wat ik allemaal wil gaan doen. Geen standaardpraatje, maar echte interesse. Wat wil je doen? Skiën? Sneeuwschoenwandelen? Lunchen bij hun favoriete berghut? Dit zijn geen mensen die indruk willen maken; deze mensen zijn oprecht.

Maar de service gaat verder, zonder dat het overdreven voelt. Ze huren eigen gidsen in voor diverse excursies, of gaan zelf mee. Hideki doet dat bij mij. De gidsen zijn inclusief je arrangement, dus je kunt bijvoorbeeld gaan skiën met een gids. De eerste meters over de sneeuw zijn heerlijk. Dit is een heerlijke speeltuin waar ik me kan uitleven. Hideki is geen skileraar, maar hij kan erg goed skiën. Hij geeft me wel wat tips hoe je beter door de sneeuw kunt glijden.

En precies op het moment dat je benen beginnen te protesteren en je maag zich luidruchtig meldt, verschijnt er een berghut. Alsof ze hier weten hoe laat het is. Met eten waar je spontaan keuzestress van krijgt en een typische Zuid-Tiroolse ontvangst die voelt alsof je vaste gast bent, ook al ben je dat niet. Genietend van het uitzicht besef je dat dit heel bijzonder is. Zittend in de zon, ski's uit, een lokale wijn en een bord pasta voor je neus, besef je dat je hier verrassend snel thuis voelt, keer op keer.

Na de lunch laat hij me de mooiste pistes zien, die passen bij mijn ervaring. En hij zorgt dat ik niet verdwaal, want dit gebied is ongekend groot. Het is voor kerst, en nog opvallend rustig. Ik heb bewust niet het hoogseizoen gekozen. Wachten voor een skilift gaat immers af van de zuivere skitijd...

Als we moe, maar voldaan, beneden komen staat het busje klaar. Ook dit is standaardservice. De chauffeur pikt je overal in het dorp op, ook als je niet gaat skiën. Na een douche krijg ik bij de receptie geen folder, maar eerlijke tips. Waar je moet zijn voor gezelligheid, de beste drankjes en gerechten en meer. En ook: waar níét. Deze historische locatie is al sinds 1547 een herberg en het is alleen maar beter geworden.

Tussen het skiën door gingen we ook sneeuwschoenwandelen. En eerlijk? Soms vond ik dat nóg mooier. Geen liften. Geen snelheid. Alleen sneeuw, bomen, je eigen adem en het knisperen van de sneeuw. De gids vertelt ondertussen verhalen over oude routes, lokale legendes en het leven in Zuid-Tirol.

We lopen langzaam bergop, de zon hangt laag. Mijn schaduw is groter dan ikzelf. Hij lijkt wel soepel door de sneeuw te bewegen. We lopen langs grote rotsen, maar kijken vooral naar de rotswanden die overal opdoemen. Ik voel me met elke stap kleiner worden. Dit is geen wandeling, dit was een pauzeknop. Al moet ik me er wel voor inspannen. Heerlijk.

Of ik wist dat Zuid-Tirol de meeste sterrenrestaurants per vierkante meter heeft? Ja, dat had ik gelezen. Maar ook bij de menukaart bij de berghutten of restaurants levert fijne stress op. Ga ik voor canederli met gesmolten boter, romige polenta met porcini, orzotto van lokale gerst, huisgemaakte Schlutzkrapfen of speck & bergkaas?

Voor mij is buiten zijn, frisse lucht ademen en tussen de bergen staan hetzelfde als wellness. Maar een duik in het verwarmde zwembad doet mijn spieren relaxen. Warm water, stilte, uitzicht op sneeuw. In de Finse sauna raak ik het overtollige zweet kwijt, ik wist niet dat ik zoveel zweet op een dag had. Terwijl een massage me fitter doet voelen dan voor het skiën. Spieren blij, hoofd leeg.

De familie Demetz is veel meer dan alleen een hoteleigenaar in Zuid-Tirol; het is een begrip in Val Gardena. Hun naam is onlosmakelijk verbonden met gastvrijheid, traditie, kunst en vakmanschap, en dat merk je in alles wat ze doen. De familie heeft diepe wortels in de regio, met generaties die actief waren als houtbewerkers, kunstenaars, alpinisten, hoteluitbaters en culturele ambassadeurs van de Dolomieten. In Ortisei kom je de naam Demetz dan ook vaak tegen. Tijdens deze reis maakte ik daarnaast kennis met de andere huizen van de familie:

Villa Kastelruth ligt midden in het historische centrum van Kastelruth (Castelrotto) en combineert rustige luxe met ruime kamers, wellness en uitzicht op de Dolomieten. Het dorp ligt aan je voeten en de skipistes. Wandelroutes en liften van Val Gardena liggen op korte afstand.

Hotel am Stetteneck ligt midden in Ortisei en combineert comfortabele kamers, een fijne wellness met sauna’s, een goed restaurant en praktische voorzieningen zoals een skiruimte. Alles op loopafstand van liften, winkels en restaurants.

Villa Angelino is een bed & breakfast in Ortisei, kleinschalig en persoonlijk, waar je slaapt in alle rust en ’s ochtends aanschuift voor een goed ontbijt, met de Dolomieten altijd dichtbij. Bijzonder is de Honesty Bar

Cavallino d’Oro is een historisch hotel in Kastelruth, bekend om zijn keuken en lange herbergtraditie, met de Dolomieten altijd dichtbij.

Elk huis heeft zijn eigen karakter, maar overal voel je dezelfde aandacht voor detail, dezelfde warmte en dezelfde trots op de regio. Tijdens ontmoetingen met Michele en Oswald Demetz (de vorige eigenaren en ouders van Nils) hoorde ik verhalen die teruggaan tot ver voor onze tijd: over houtbewerkers, schilders, skiërs, boeren, monniken zelfs. Het zijn mensen die leven met de bergen en van de bergen, en dat voel je in alles.
Meer informatie: Hotel Angelo Engel

Ik vloog naar Innsbruck en reis per taxi door naar Ortisei. Ik arriveerde in het donker, ik zag alleen wat sneeuw langs de weg. De volgende ochtend deed ik het gordijn open; zon, sneeuw, steile pieken. Het was het eerste moment dat het goed voelde. Het werd alleen maar beter daarna.